Zwalczanie ptaszyńca jest bardzo trudne i długofalowe. Wymaga zastosowania specjalistycznych preparatów, na które ptaszyniec jest wrażliwy.
-
Ostatnie wpisy
-
Warto odwiedzić
Zwalczanie ptaszyńca jest bardzo trudne i długofalowe. Wymaga zastosowania specjalistycznych preparatów, na które ptaszyniec jest wrażliwy.
Ptaszyńce mogą roznosić różne zarazki chorobotwórcze takie jak białaczka drobiu, pomór, cholera, toksoplazmoza i wiele innych. Kiedy w stadzie wystąpi salmonelloza nie ma możliwości walki z nią bez wcześniejszego usunięcia pasożyta,
Wysysając krew ptaszyniec wprowadza swoją ślinę do ciała ptaków. Zaatakowane ptaki mają niedokrwistość, ślina powoduje uciążliwy świąd, niepokój i nerwowość ptaków, a także bezsenność.
Ptaszyńce są roztoczami o barwie szarożółtej i długości do 0,75mm, ciało jest spłaszczone, podłużnie owalne, czasem gruszkowate. Strona grzbietowa jest z rzadka ozdobiona szczecinkami. Pokrycie ciała jest bardzo rozciągliwe. Po najedzeniu się roztocze przybierają kształt prawie kulisty i ubarwienie najpierw jasnoczerwone, a potem, gdy krew jest trawiona, przez pokrycie ciała widoczny jest ciemny, a nawet czarny zarys jelita.
Zintegrowana metoda zwalczania ptaszyńca kurzego polega na łączeniu wszystkich wcześniej opisanych metod. W tej metodzie bierze się pod uwagę analizę cyklu hodowlanego drobiu, analizę cyklu rozwojowego pasożyta, metodę mechaniczną, chemiczną, odpowiedni dobór preparatu chemicznego, wykonanie zabiegu, analizę jego skuteczności oraz powtórzenie zabiegu.
Metoda termiczna charakteryzuje się wysoką skutecznością w zwalczaniu ptaszyńca, gdyż w temp. powyżej 35oC rozwój ptaszyńca jest ograniczony. Jednak zachodzi konieczność użycia urządzeń wytwarzających parę lub wodę o wysokich parametrach i przez dłuższy czas (min. 48h) zwłaszcza w chłodnych porach roku, co powoduje wysokie koszty wykonania zabiegów.
Metody zwalczania ptaszyńca są różne, można je podzielić na: mechaniczne, termiczne, chemiczne i zintegrowane. Do sposobów mechanicznych zaliczamy: czyszczenie mechaniczne (odkurzanie), mycie wodą, mycie roztworami detergentów, stosowanie nośników mineralnych (krzemionka, talk itp.).
Metody walki z nimi można podzielić na 2 sposoby: profilaktykę i zwalczanie metodami fizycznymi i chemicznymi. W ramach profilaktyki stosuje się kontrolę źródeł pochodzenia sprzętu stosowanego na fermie, wytłaczanek na jaja, młodych ptaków; monitoring pojawienia się roztoczy (pułapki); wymiana klatek i sprzętu na taki, którego konstrukcja utrudnia pasożytom chowanie się w szczelinach i daje możliwość łatwiejszej dezynfekcji; przeprowadzanie właściwej profilaktycznej dezynsekcji pomieszczeń, sprzętu i klatek; w przypadku wystąpienia inwazji pasożyta odpowiedni wybór i zastosowanie metod fizycznej i chemicznej likwidacji roztoczy.
Jest jednym z najgroźniejszych pasożytów zewnętrznych u ptaków domowych i dzikich. Poraża ptaki w każdym wieku i hodowane różnymi technologiami, nawet kury nioski utrzymywane w klatkach.
Poprzez nakłuwanie skóry, wysysanie krwi i wprowadzanie śliny wywołuje niedokrwistość, świąd, niepokój oraz bezsenność ptaków. Kury wiejskie zmieniają miejsca noclegowe w kurnikach silnie porażonych pasożytem, a nawet je opuszczają i nocują wtedy na pobliskich drzewach lub krzewach.